Emotionele eenzaamheid treedt op als je een hechte, intieme band mist met één of meerdere personen in je leven. Meestal gaat het om de levenspartner. Je voelt je dus alleen ondanks dat je voldoende mensen om je heen hebt. Er is een emotionele behoefte.

Sociale eenzaamheid draait om minder contact hebben met andere mensen dan je wenst, denk aan het missen van vrienden, kennissen of collega’s. Het sociaal netwerk schiet tekort, er is een sociale behoefte.

Eenzaamheid gaat vaak gepaard met bijvoorbeeld gevoelens van leegte, verveling, somberheid en verdriet, angst, opgeslotenheid en afgescheidenheid. Daarnaast kan het zorgen voor (onverklaarbare) lichamelijke klachten, zoals nek-, rug- en schouderklachten.

Hoe afschuwelijk het ook is om je eenzaam te voelen; het goede nieuws is dat er echt een uitgang is. De sleutel ligt in het besef dat je, als je je eenzaam en afgezonderd voelt, gegijzeld bent door een bepaald deel van je brein.

Sterke gevoelens van eenzaamheid, komen over het algemeen voort uit dat deel van je brein. Hierin liggen pijnlijke ervaringen uit je eerste levensjaren (die we allemaal hebben) opgeslagen die je toen niet kon verwerken. Ervaringen uit de periode waarin je zelf niets kon doen, overgeleverd was aan anderen voor het vervullen van je behoeften en geen tijdsbesef had.

Alle gedachten waarbij je woorden herkent als: alles, niks, altijd, nooit, iedereen, niemand, en zelf geen invloed hebben, komen voort uit dat deel van je brein. Allemaal gevoelens en gedachten die heel erg aanwezig zijn als je je eenzaam voelt.

Illusies 

Over bevrijding uit de doolhof van destructieve emoties